De verrassingen die de wereld nog voor ons in petto heeft
Niets is er zo veranderlijk als de mens, dat blijkt wel als we alleen al terug kijken naar de historie van de jaren 90 tot nu. Zo was een computer luxe, was er slechts een exemplaar in een huishouden hiervan aanwezig en diende je veel geduld te hebben met deze rammelende Windows 95 (tenminste dat was de eerste die ik me kan herinneren). Dan zullen we het nog maar niet hebben over de toenmalige snelheid van het internet.
Op de dag van vandaag, is er geen leven meer zonder computers en het internet voor te stellen. Er gaat praktisch geen uur voorbij zonder dat we even de behoefte voelen om 'online' te zijn. Ik bedoel maar: stel je voor dat je de laatste up-date op Facebook over de hond van de buurman mist.
Kinderen krijgen in hun opvoeding mee dat technologie onmisbaar is in de hedendaagse wereld, daarom weten ze vaak al op een leeftijd van 8 jaar om te gaan met een smartphone. In het huidige onderwijs is een computer onmisbaar geworden. Ik schreef met pen en papier en leerde wereldoriëntatie van een wereldkaart die ergens in ons klaslokaal hing. Je mocht naar voren komen om die Europese stad aan te komen wijzen, in plaats van het gebruiken van een pointer/ laserpen. Google Maps in die tijd was gewoon niet nodig. Overigens waren vakanties op de bonnefooi met een kruisje bij de plekken die wel leuk leken - gebaseerd op eigenlijk niets - enorm fascinerend en bevrijdend. Een wereld waarin je niet getraceerd werd door middel van je GPS op je telefoon. Tegenwoordig kijken we gewoon even op Google Street View om te bekijken of de omgeving wel echt zo leuk is als dat de toerischtische gidsjes het beschrijven - als we überhaupt deze gidsjes nog raadplegen -.
Technische ontwikkelingen, zelfs voor mij - als 24-jarige - gaan me ooit wat te snel. Ik ben opgegroeid met verstoppertje spelen, touwtje springen, flippoën, knikkeren en later pas MSNen via MSN Messenger. Activiteiten die voor de hedendaagse kinderen onbekend zijn, zelfs MSN Messenger. Wat is dat een cassette recorder? Kwam daar echt muziek uit? En een naald op een plaat die velen malen groter is dan een CD? Wie verzint dat? Beter gezegd, waar gaat het heen met de CD? Iedereen draait tegenwoordig toch muziek via hun telefoon, Spotify, Youtube of gewoon via een USB?
Gezien mijn huidge leeftijd en alle veranderingen die ik de afgelopen tijd al mee heb mogen maken, ben ik ergens al benieuwd naar de wereld over 25 jaar. Wanneer ik Sarah mag heten. Zullen mijn kinderen dan hetzelfde vertellen over de tijd waarin hun ouders geleefd hebben, zoals ik nu kan praten over de wereld die mijn ouders meegemaakt hebben? Zullen auto's en robots dan hun eigen leven leiden, zullen kantoren dan nog steeds zo gevuld zijn met personeel? Leven we dan nog alleen op de Aarde, of hebben we dan een andere leefbare planeet ontdekt? Wie zal het zeggen?! Wordt het leven dan beter, of kan het maar beter blijven zoals wij leven in de dag als vandaag?
Ik ben blij dat ik geboren ben in de 20e eeuw, de jaren 90. Ondanks dat ik nog geen hoge leeftijd heb, denk ik dat ik wel een tijdsperk ben geboren die inhoudelijk veel bij heeft mogen dragen aan mijn ontwikkeling. De persoon die ik vandaag de dag ben. Hierbij ben ik er van bewust dat personen in de leeftijd van mijn oma veel meer recht op spreken hebben, want zij hebben het echte leven meegemaakt. Zij hebben gezien wat het leven in kan houden zonder luxe, in angst, niet wetende wat de dag van morgen zal brengen. Het leven van toen vergeleken met het 'relaxte' leventje van nu.
Mijn naam is Chantal Maessen, 24 lentes jong, vroeger als kleine meid dol op Britney Spears, Hilary Duff en de Spice Girls. Nog steeds dol op schrijven met pen en papier, want zelfs in dit digitale tijdperk zal er geen schrijfmateriaal ontbreken op mijn bureau. Daarnaast heb ik verdomd veel moeite om dingen uit het verleden weg te gooien en ben trots dit ik op de dag van vandaag mijn verhaal met jullie mag delen - wel digitaal -. Op het moment dat mijn papieren werk vergeelt en belandt in de vuilcontainer, valt er vast en zeker ergens nog deze verdwaalde blog op het web terug te vinden en doet het me goed dat jij dit verhaal op deze dag als vandaag leest.
Op de dag van vandaag, is er geen leven meer zonder computers en het internet voor te stellen. Er gaat praktisch geen uur voorbij zonder dat we even de behoefte voelen om 'online' te zijn. Ik bedoel maar: stel je voor dat je de laatste up-date op Facebook over de hond van de buurman mist.
Kinderen krijgen in hun opvoeding mee dat technologie onmisbaar is in de hedendaagse wereld, daarom weten ze vaak al op een leeftijd van 8 jaar om te gaan met een smartphone. In het huidige onderwijs is een computer onmisbaar geworden. Ik schreef met pen en papier en leerde wereldoriëntatie van een wereldkaart die ergens in ons klaslokaal hing. Je mocht naar voren komen om die Europese stad aan te komen wijzen, in plaats van het gebruiken van een pointer/ laserpen. Google Maps in die tijd was gewoon niet nodig. Overigens waren vakanties op de bonnefooi met een kruisje bij de plekken die wel leuk leken - gebaseerd op eigenlijk niets - enorm fascinerend en bevrijdend. Een wereld waarin je niet getraceerd werd door middel van je GPS op je telefoon. Tegenwoordig kijken we gewoon even op Google Street View om te bekijken of de omgeving wel echt zo leuk is als dat de toerischtische gidsjes het beschrijven - als we überhaupt deze gidsjes nog raadplegen -.
Technische ontwikkelingen, zelfs voor mij - als 24-jarige - gaan me ooit wat te snel. Ik ben opgegroeid met verstoppertje spelen, touwtje springen, flippoën, knikkeren en later pas MSNen via MSN Messenger. Activiteiten die voor de hedendaagse kinderen onbekend zijn, zelfs MSN Messenger. Wat is dat een cassette recorder? Kwam daar echt muziek uit? En een naald op een plaat die velen malen groter is dan een CD? Wie verzint dat? Beter gezegd, waar gaat het heen met de CD? Iedereen draait tegenwoordig toch muziek via hun telefoon, Spotify, Youtube of gewoon via een USB?
Gezien mijn huidge leeftijd en alle veranderingen die ik de afgelopen tijd al mee heb mogen maken, ben ik ergens al benieuwd naar de wereld over 25 jaar. Wanneer ik Sarah mag heten. Zullen mijn kinderen dan hetzelfde vertellen over de tijd waarin hun ouders geleefd hebben, zoals ik nu kan praten over de wereld die mijn ouders meegemaakt hebben? Zullen auto's en robots dan hun eigen leven leiden, zullen kantoren dan nog steeds zo gevuld zijn met personeel? Leven we dan nog alleen op de Aarde, of hebben we dan een andere leefbare planeet ontdekt? Wie zal het zeggen?! Wordt het leven dan beter, of kan het maar beter blijven zoals wij leven in de dag als vandaag?
Ik ben blij dat ik geboren ben in de 20e eeuw, de jaren 90. Ondanks dat ik nog geen hoge leeftijd heb, denk ik dat ik wel een tijdsperk ben geboren die inhoudelijk veel bij heeft mogen dragen aan mijn ontwikkeling. De persoon die ik vandaag de dag ben. Hierbij ben ik er van bewust dat personen in de leeftijd van mijn oma veel meer recht op spreken hebben, want zij hebben het echte leven meegemaakt. Zij hebben gezien wat het leven in kan houden zonder luxe, in angst, niet wetende wat de dag van morgen zal brengen. Het leven van toen vergeleken met het 'relaxte' leventje van nu.
Mijn naam is Chantal Maessen, 24 lentes jong, vroeger als kleine meid dol op Britney Spears, Hilary Duff en de Spice Girls. Nog steeds dol op schrijven met pen en papier, want zelfs in dit digitale tijdperk zal er geen schrijfmateriaal ontbreken op mijn bureau. Daarnaast heb ik verdomd veel moeite om dingen uit het verleden weg te gooien en ben trots dit ik op de dag van vandaag mijn verhaal met jullie mag delen - wel digitaal -. Op het moment dat mijn papieren werk vergeelt en belandt in de vuilcontainer, valt er vast en zeker ergens nog deze verdwaalde blog op het web terug te vinden en doet het me goed dat jij dit verhaal op deze dag als vandaag leest.
Reacties
Een reactie posten